Komnata Kagami

Kagami

Uniosła jedną brew. Niestety nie rozumiała tej mowy, nie dane jej było żyć aż tak długo. Przynajmniej ona tak sądziła. Odwróciła wzrok i spojrzała w stronę półki z książkami, nie... tam nic nie znajdzie. Kiwnęła tylko przecząco głową, co znaczyło że nie rozumiała. Powolnie podeszła do wielkiego łoża i usiadła na nim. W ciszy obserwowała chłopca, który gonił Hidoi. Na jej twarzy widniał delikatny uśmieszek.

Narrander

Narrander już chwilami trzymał kota, ale ten co chwila się wymykał. - Kocie!!! Nie uciekaj!!!! - Wrzeszczał, aż w końcu złapał go za ogon i zaczął za niego ciągnąć. Po chwili jednak wypuścił. - Wampir!!! - Wrzasnął i uczepił się nogi dziewczyny. Od dawna nie widział nikogo ze swojej rasy.

Kagami

I znowu po pokoju rozniosło się przeraźliwe "miauuu!". Kagami zaśmiała się obserwując 'ciekawą' zabawę. Tylko dla kogo ona była ciekawa? Po chwili spojrzała na swoją nogę, do której doczepiła się mała, człekokształtna istota. - Yyy... Tak jak Ty. - Powiedziała z uśmiechem na twarzy i obserwowała uważnie chłopca.

Narrander

- Ja jestem Narrander, a ty? - Spytał ją, nie puszczając w dalszym ciągu nogi. - Narrander lubi czekoladę, a ty? - Zadał kolejne pytanie i zaczął czekać na odpowiedź.

Kieł

Doszedł do wyjściowych drzwi.Spojrzał ostatni raz na obecne tu osoby i przeszedł przez drzwi.Szedł przez korytarz z opuszczoną głową.Przez okno nie będzie wychodził ze swojego wrodzonego lenistwa.Poszedł dalej,w końcu doszedł do wielkich wyjściowych drzwi.Przelazł przez nie i poszedł w las.

*NMGT*

Kagami

-Miło mi Cię poznać. Ja jestem Kagami i tak jak zauważyłeś jestem wampirzycą. - Powiedziała z cichym chichotem. Przy okazji spojrzała w stronę Kła, który właśnie wychodził z jej pokoju. Nie miała po co nawet kiwnąć głową, wiedziała że nie zauważy. Znów jej wzrok wrócił na Narrandera. - Yyyy... No ja też. - Powiedziała kłopotliwie. Wie, że wcześniej zanim jeszcze została zamieniona i trochę po przemianie jadła takie rzeczy. A teraz już nie , czasami tak ale rzadko. A Narrander najwyraźniej musi być młodym wampirem.

Narrander

- No to fajnie!!! A będziesz moją mamą? Bo innego wampirka nie widziałem w tych stronach. - Puścił jej nogę i usiadł przed nią. Gapił się na nią i czekał na odpowiedź.

Kagami

Nadal się uśmiechała lecz gdy usłyszała pytanie lekko się przeraziła. - M-m-mamą ... ? - Zapytała. To dla niej bylo takie dziwne pytanie, które na prawdę ją zdziwiło. Nie znała się na macierzyństwie ani niczym takim. Miała kiedyś małego braciszka... Ale to było kiedyś. Nawet nie wiadomo co się z nim stało. To ją najbardziej martwiło. Tylko, że braciszek był zupełnie inny niż ten mały. Chłopiec był blondynkiem o dłuższych włosach i ciemnych oczach, prawie jak przeciwieństwo. - Cóż , szczerze mówiąc to ja się na tym nie znam. - Powiedziała smutno. Jeszcze słowo "mama" tak dziwnie brzmi ... "opiekunka" już prędzej , ale mama ?

Narrander

- Proszę... - Powiedział Narrander gapiąc się na nią swoimi oczami. Chciał mieć kogoś bliskiego, nieważne kogo. Siedział nieruchomo i czekał. Może jednak się zgodzi.

Kagami

Niestety Kagami miała słabość do dzieci. Spojrzała na wielkie, prawie okrągłe, czerwone oczy Narrandera. Czy miała się zgodzić? Mogłaby, ale czy na pewno. No do tego pewna nie była. Nie wiedziała czy sobie poradzi. - Wiesz co. Ja się zgadzam. - Wyszło z jej ust. - Ale musisz pamiętać, że nie dam sobie wejść na głowę i musisz uważać. - Powiedziała z cwaniackim wyrazem twarzy. "No to teraz zacznie się..." Pomyślała i nagle kolejna myśl. Zebranie !

Narrander

- Taaak!!! - Wrzasnął Narrander i podbiegł do nowej mamy. Przyczepił się do kolana i nie puszczał przez dłuższą chwilę. Po chwili jednak zostawił ją i znowu zaczął biegać za kotem. Już kilka razy próbował go chwycić, ale nie udawało mu się.

Kagami

Uśmiechnęła się miło gdy ujrzała radość namalowaną na twarzy chłopca. Ojj... Kagami jest za miękka. Potem znowu w skupieniu z delikatnym uśmiechem obserwowała zabawę kota z Narranderem. - Ma na imię Hidoi. - Powiedziała do chłopca. Teraz zaczęła myśleć nad tym co dojdzie do Komnaty, chyba że załatwi 'synkowi' inny pokój.

Narrander

- Hidoi, chodź kotku, chodź!!! - Wrzeszczał nie poddając się, musiał kiedyś złapać tego kota. Po chwili jednak zatrzymał się. - A gdzie będę mieszkał? Razem chyba nie zmieścimy się w ty pokoju.

Kagami

Hidoi zmęczona ciągłym uciekaniem wskoczyła na krzesło i usiadła na nim wystawiając głowę do przodu i cicho sapiąc. Kto by pomyślał, że znajdzie się ktoś kto ją tak bardzo zmęczy? Wstała z łóżka i podeszła do Narrandera, ukucnęła przy nim. - Hmmm... Ja mam pomysł taki. Zaraz się przejdziemy po zamku, a dokładniej tym piętrze i znajdziemy Ci jakiś pokój. I oczywiście urządzisz go sobie tak jak będziesz chciał. - Uśmiechnęła się i potargała mu włosy przymykając oczka.

Narrander

- Dobrze, a co się stało z Hidoi? Dlaczego już nie ucieka? - Spytał ją Narrander powoli podchodząc do kota. Zaczął go głaskać. Futerko było mięciutkie i miłe w dotyku. Teraz już nie miał ochoty łapać tego miłego stworzenia.