Mglista Puszcza - Test Shinry na Myśliwego

Soebi Gaabano-Silence

Mgła tańczy tuż nad terenem tejże polany, która otoczona jest wzgórzami, a one z kolei rozległym lasem. Wijące się białe pasma mgły wędrują leniwie nad rozmaitymi ziołami i kłosami zbóż. Ostatnimi, które przetrwały ostatnie mrozy. Las ciągnie się po horyzont. Liście te są kolorowe, lecz wydają się szare, martwe i bez wyrazu. Kolorystyka tego miejsca została przytłumiona przez jego atmosferę.

Ciemny kształt sunął zręcznie między drzewami. Silny wiatr targał włosy tejże istoty, która kroczyła pewnie, lecz i niespiesznie. Spokojny krok towarzyszył zimnemu, pewnemu spojrzeniu, które lustrowało padół łez, jakim były tereny jej Klanu. Nie przeszkadzało jej to. W końcu dotarła na rozległą polanę. Stanęła na jej środku i wypatrywała egzaminatorki. Doskonale wiedziała, kim ona będzie.

Kagami

Na środku polany zaczęła zbierać się czarna niczym smoła, gęsta mgła. Wyglądem przypominała niewielkie tornado, które zamierzało zmieść wszystko co znajdzie się na jego drodze. Nagle w ciągu jednej sekundy wszystko zniknęło i na miejscu mgły pojawiła się wampirzyca o blond włosach. - Shinra... Jak miło Cię widzieć. - Powiedziała z uśmiechem ukazującym jej ostre, białe kły. - No ale przejdźmy do rzeczy... Powiedz mi czemu ta, a nie inna ranga? - Znane wszystkim pytanie, jednak jeśli chodzi o testy to bardzo ważne.

Soebi Gaabano-Silence

Bez zastanawiania się przeszła do rzeczy.
- Sądzę, że do tej rangi nadam się najlepiej i nie dlatego, że owa profesja "do mnie pasuje", jak to niektóre osobistości się tłumaczą, ale dlatego, że myślę, że z nią najlepiej sobie poradzę w pomaganiu Klanowi. Nie chcę robić niczego na siłę, więc uważam, że jest to ranga, w której pełnienie obowiązków nie będzie udręką. - Wyjaśniła, a wiatr dął mocniej, rozwiewając jej włosy. Wpatrywała się w Kagami z lekkim uśmiechem na twarzy. Nie był to uśmiech ironiczny i sztuczny, ale nie należał do szczęśliwych. Był to tylko niewinny uśmieszek zadowolenia u tejże osoby, jaką była Shinra.

Kagami

- Mhm... Rozumiem. - Powiedziała. Była zadowolona z tej odpowiedzi. Cóż, pytań nie będzie zbyt wiele bo jak widać, Shinra ma odpowiedzi w małym palcu, które są dobrymi odpowiedziami. - Kolejne, nie wiem możne znane Ci pytanie. Wyobraź sobie, że dostałaś rozkaz od Przywódcy. Musisz zakraść się do ludzi i ukraść wszystkie potrzebne Klanowi przedmioty. Wiesz, że kradzież jest nie najlepszym rozwiązaniem, jednak nie ma więcej czasu. Przy okazji w domu czeka ktoś ważny, rozchorowany. Co najpierw zrobisz: wykonasz rozkaz czy zajmiesz się chorującym? - Na jej twarzy ukazał się cwaniacki uśmieszek. Pytanie sformułowała dość dziwnie, nie było ono zbyt poukładane. I dlatego Kag była ciekawa odpowiedzi.

Soebi Gaabano-Silence

Uśmiechnęła się szerzej, choć uśmiech ów zniknął szybko.
- Są mądrzejsze rozwiązania. Mam rozum, chcę go używać, więc mogę nie ignorować rozkazu i zająć się chorującym. Medyk może pomóc, a nawet jego pomocnik. Tak się składa, że znam dobrego Lekarza. Proszę Medyka o zajęcie się chorym, chociaż na czas mojej nieobecności i idę wykonać zlecenie. - Odparła spokojnie. Może i były inne warianty, ale co z tego? Życie często stawia ultimatum i to takie, że nie każde rozwiązanie satysfakcjonuje, ale tylko najmądrzejsi będą mogli wyjść z takiego problemu bez uszczerbku na honorze. Zmierzyła Kagami badawczym spojrzeniem, jakby chciała sprawdzić, czy jej odpowiedź ją satysfakcjonuje.

Kagami

- No, no. Ładnie, ładnie. - Powiedziała lecz jej twarz nie miała żadnego wyrazu. Głęboko w duchu uśmiechała się zadowolona z odpowiedzi, które słyszała. - No a co znaczy dla Ciebie praca w grupie? Jakbyś się w niej zachowała gdybyś musiała coś upolować lub załatwić dla swojego klanu w grupie paro osobowej? Jak czujesz się w większych grupach? - "Czy słowo grupa nie zaczęło brzmieć dziwnie?" Chciała zadać jeszcze to pytanie ale jednak się powstrzymała. Ostatnia seria pytań i zaraz przechodzimy do części praktycznej.

Soebi Gaabano-Silence

- Nie oszukujmy się, nie przyszłam tu kłamać. - Powiedziała, patrząc na nią spokojnie. - Postaram się odnaleźć, choć mam nie tyle umiejętności, co zachowania przywódcze i mogłabym próbować przejąc kontrolę. Zrobię co mogę, to fakt, ale nie obiecuję, że nie będę chciała czasem przejąć kontroli. - Stwierdziła, machając leniwie ogonem. Wiatr znów zawiał. Shinra zmrużyła oczy i wpatrywała się w las, choć wzrok jej przecinał Kagami. Zastanawiała się, kiedy nastąpi dalsza część testu, część praktyczna. Starała się przeszyć las i słyszeć go jak najwyraźniej.

Kagami

- No dobrze, dobrze. Teraz ostatnie co Cię czeka. - Powiedziała z nutką tajemnicy w głosie. - Powiedzmy, że Twój klan ma właśnie ... ymm ... kryzys. Nie macie nic co nada się do jedzenia, głodujecie. Zostałaś sama i musisz coś ... upolować. - Ostatnie słowo powiedziała chyba najbardziej pewnie. - W lesie chodzi sobie odcięta od stada sarna. Ona jest Twoim celem. Musisz niezauważona do niej podejść, a potem... sama zdecydujesz co z nią zrobisz. - Na jej twarzy pojawił się chytry uśmieszek i nagle Kagami się rozpłynęła. Zniknęła w gęstej mgle, lecz tak na prawdę obserwowała poczynania Shinry z ukrycia.

Soebi Gaabano-Silence

Gdy tylko Wampirzyca rozpłynęła się wraz ze swoją czarną mgłą, Anielica uniosła nozdrza ku górze. Wciągała do nich łapczywie powietrze, wietrząc starannie każdy, najmniejszy nawet zapach możliwej zwierzyny, która musiała kryć się w ciemnych odmętach tysiąca drzew. Ruszyła przed siebie, wciąż tropiąc zwierzyny.

A teraz Ty jesteś MG ^^

Kagami

Tak wiem, wiem ... ;3

Pogoda Shinrze sprzyjała. Pomimo tego iż panowała tu mgła, to wiatr starał się ją odgonić. Albo inaczej mówiąc przegonić w stronę zdającej. No i jeszcze inaczej mówiąc znaczyło to tyle, iż zapach zwierzyny poleciał wprost na dziewczynę. Sarna znajdowała się w lesie, co już wiadome było. Jednak trzeba było się kierować na zachód. Zwierze było spokojne, bo ... czemu miałoby nie być ? ;>

Soebi Gaabano-Silence

Zastrzygła długim uchem, a po chwili ruszyła w kierunku, który wyznaczał jej zapach. Zgięła kolana. Przybrały ona zwierzęcą formę, a dzięki temu Shinra biegła szybciej od wilka, dzięki naturalnej zręczności i kształtowi ciała, który pozwał powietrzu opływać ja i nie stawiać oporu. Zatrzymała się. Zamknęła oczy i zbliżyła głowę do ziemi. Znów poruszyła uchem. Nasłuchiwała uważnie.

Kagami

Znowu zawiał zimny wiatr, oddech stał się widoczny a wszystko dookoła jakby ucichło. Co mogła znaczyć ta niesłyszalna, tajemnicza cisza ? Jednak po chwili dało się słyszeć ciche pęknięcie starej gałęzi, na którą właśnie coś nadepnęło. Tym czymś była sarna, która była właśnie celem zadania. To od niej zależał test Shinry.

Soebi Gaabano-Silence

Oczy otworzyły się wraz z wydaniem się tego dźwięku, a Shinra cicho, nisko i powoli kroczyła w kierunku, który wydała skruszona gałąź, którą nadepnęła sarna. Jej przyszła ofiara. Zaczęła węszyć, słuchać i obserwować teren. Wszystkie zmysły były włączone. Postawiła rękę na ziemi i bezszelestnie szła dalej. Kroczyła wśród niemalże bezkresnych labiryntach drzew. Znała je jak własną kieszeń. Nie po to była Upadłym Aniołem, by nie znać swych terenów. Zmiana kształtów. Moc ta niezwykle przydatna pozwoliła jej na kontrolowanie źrenic, a co za tym idzie, ilości światła, które pobierało oko. Powoli się ściemniało. Rozszerzyła je lekko. Teraz wszystko było wyraźne.

Kagami

Sarna nie była niczego świadoma, nada spokojnie jadła skubała lekko przymrożoną trawę. Jednak usłyszała cichutki szelest. Podniosła nerwowo łeb i zaczęła się rozglądać po lesie. Przemieściła się o 2 metry do przodu, znów się rozejrzała i wróciła do poprzedniego, bardzo interesującego (xd) zajęcia. Jednak Shinra musiała teraz uważać, jej ofiara była ostrożniejsza...

Soebi Gaabano-Silence

Jej oczom ukazała się sarna. Ofiara, która w błogiej nieświadomości była idealnym celem. Usłyszała ją... Nie. Nie może się teraz poddać. Wypatrywała suchego i czystego szlaku i oto jest... jego brak. Podnosiła łapy i najostrożniej jak tylko umiała i pozwalał na to jej zręczność omijała przeszkody, jakimi były gałązki i kamienie, które tworzą hałas. Po liściach stąpała miękko i powoli, by ich nie kruszyć. Wreszcie ofiara była w zasięgu jej skoku, a ona znajdowała się za nią. Wiatr wiał jej do nozdrzy, gdyż cały czas szła prosto, czyli na zachód. Kolejne rozszerzenie źrenic. Widziała teraz każdy szczegół otoczenia.