Test Arge na szpiega

Arge

Wielka i pusta przestrzeń otoczona ze wszystkich stron wzgórzami. Piękne i zarazem surowe miejsce. Nie ma tu żadnych większych roślin i drzew, tylko małe krzaczki i kwiatki. Miejsce idealne na test.

Przyszła powolnym krokiem w to miejsce. Tu odbędzie się jej pierwszy test i kto wie, czy nie ostatni. Szpieg - ranga, którą zawsze chciała mieć. Westchnęła i usiadła na ziemi. Zostało jej tylko czekać na egzaminatorkę. Nie spieszyła się. Musiała poznać to miejsce. Znajomość otoczenia często pomaga.

Soebi Gaabano-Silence

Ciemna sylwetka okazała się postacią Shinry. Długie włosy opadały na jej plecy i były targane przez porywisty wiatr. Pokazała się na horyzoncie, lecz nie była tak daleko. Sunęła po trawie i badawczym spojrzeniem lustrowała teren.
- Czemu postanowiłaś rozpocząć tak odpowiedzialną profesję, którą jest Szpieg? - Spytała, mierząc egzaminującą chłodnym, przenikliwym spojrzeniem, mrużąc przy tym ślepia, jakby chciała zobaczyć, czy owa istota nada się na Szpiega. Zamachała ogonem i okrążyła ją powoli, widząc każdy szczegół, każdy skrawek tej osoby.

Arge

- Zawsze czułam, że powinnam służyć klanowi, szpiega wybrałam, gdyż czuję się na siłach, żeby temu podołać. - Powiedziała spokojnie. Nie bała się. Nikim innym być nie mogła, nie lubiła śmierci, więc już kilka innych odpadało. - Kocham klan, a przydałby się ktoś, kto mógłby dla niego się poświęcić. Są tacy, co nie chcą nic robić, tylko brać, ja chcę dawać.

Soebi Gaabano-Silence

To wszystko? Raptem cztery zdania? No dobra... Niech jej będzie.
- A w jaki sposób chcesz przysłużyć się Klanowi jako Szpieg? Co zrobisz, jeśli dostaniesz tę profesję? - Spytała, nie zatrzymując się. Wzięła głęboki oddech, a w płucach poczuła tysiące lodowatych szpilek chłodu. Jej wzrok powędrował na ogon, uszy głowę. Były podobne, a przecież ona nie jest Zwierzołakiem. Może... Nie! Tak być nie mogło! Ona nie jest... nią. Zamyślenie nie rozproszyło jej i nie zmieniło wyrazu jej twarzy. Wciąż chłodna, pusta maska pozostawała na jej obliczu.

Arge

- Chcę mu służyć, choćby to miało skończyć się moją śmiercią. Jestem świadoma, że to bardzo odpowiedzialna profesja, ale nie obawiam się. Zbyt wiele razy musiałam zaryzykować swym życiem. - Mówiła spokojnie. Szybkość i niedbałość może zniszczyć wszystko. Nadzieję. Najważniejsze jest opanowanie, niewyrażanie swych uczuć. Przez tyle lat się tego uczyła. Miała okazję, żeby to wykorzystać.

Soebi Gaabano-Silence

"Chcę mu służyć..." Tylko, cholera, jak?!
- Służyć... Bij pokłony każdemu ze swego klanu! - Zawołała ironicznie, zatrzymując się przed nią. Zbliżyła się do niej bardzo. Oczy były tuż przy jej oczach. Ironiczny, sztuczny uśmiech wszedł na jej twarz.
- Tylko jak służyć? - Spytała w końcu. - Będziesz obiła za podnóżek przywódcy Klanu? Każdemu twemu pobratymcowi? Czy może inaczej? - Spytała wędrując pazurem po jej ramieniu. Zaraz będzie tu ciekawiej...

Arge

- Służba to nie tylko robić za podnóżek. - Powiedziała Arge ironicznie. - Zdobywać informacje, jak mówi sama nazwa-szpiegować wrogów klanu. Oddać za niego życie, jeśli będzie potrzeba. - Rzekła spokojnie. Nie mogła dać się wyprowadzić z równowagi, wtedy będzie koniec. A tego nie chciała. - Wojny jeszcze nie ma, ale zdążyłam zauważyć, że inne klany są bardzo nieufne względem zwierzołaków.

Soebi Gaabano-Silence

- Tylko tyle? "Zdobywać informacje" możemy i my. Czyż prawdą nie jest, że musisz także umieć cicho się skradać, by owe informacje zdobyć? Prawdą nie jest, że musisz umieć kraść i zdobywać tajne dokumenty? Prawdą nie jest, że musisz umieć łgać i plątać innym w głowach tak, by tobie samej się nie poplątało? Prawdą nie jest, że musisz być dobrym strategiem, by umieć wybrać dobrą drogę, by nikt cię nie znalazł? Czy nie jest prawdą, że musisz znać najmniejsze skrawki psychiki każdego z gatunków, nawet ludzi, by umieć odpowiednio dobrać słowa? - Pytała, a z każdym słowem, ręka jej krążyła szybciej. Chytry uśmieszek zagościł na jej obliczu, a ona złapała szyję Arge.
- Prawda? - Spytała, prędko zbliżając ją do siebie. Ciemne ramiona oplotły jej istotę i zacisnęły się na gardle. Pojawiły się kolejne, które oplotły wszystko, osłaniając jedynie twarz Zwierzołaczki. Zaraz zacznie się kolejna część testu...

Arge

- Prawda, lecz pod tym co powiedziałam kryje się to wszystko. Czy prawda, że szpieg nie powinien dużo mówić? - Mówiła dalej spokojnym głosem. - Nie może wyrażać swych uczuć, bo w ten sposób coś zdradzi. - Nie zwracała uwagi na to, co robi jej Shinra. Jak już powiedziała, nie można wyrażać swych uczuć, bo mogą coś zdradzić. - Nie może myśleć o sobie, tylko o klanie.

Soebi Gaabano-Silence

- A czy ty jesteś już Szpiegiem? - Spytał cichy szept, który rozległ się tuż za jej uchem. Miękki i wyjątkowo przyjemny dla ucha głos był przeznaczony tylko Arge. - Nie jesteś, więc nie przypisuj sobie jeszcze wszystkiego, co z ową funkcją jest związane. Ja sprawdzam, jak wiele o niej wiesz i nie chcę, byś już czuła się nim. - Rzekła, a kokon się zacisnął. Mocno oplótł płuca, gardło, kończyny.
- Praktyczna część testu. - Rzekła cicho, spokojnie, tajemniczo. Głos jej zabrzęczał melodyjnie w głowie egzaminującej. - Ból minie, obiecuję, ale powiedz mi proszę, swój największy sekret. - Rzekła przekonująco, miło. Nienaturalnie dla siebie, jak sądziła.

Arge

- Sekret... A tu mam się tobie poddać, bo to część testu, czy nie mówić sekretu i ukrywać go przed światem, bo chodzi o to, żebym go nie wyjawiła? - Spytała przebiegle, jedno słowo mogło być jednoznaczne. - Ale z drugiej strony, czy to aż takie ważne? Nic osobistego nie ukrywam, bo po co? Powiedz tylko, co chcesz wiedzieć. Kogo kocham? Czego pragnę? - Powiedziała spokojnie. Nie miała nic do ukrycia. Nie ukrywała nic wstydliwego, więc po co nie mówić. W końcu to była egzaminatorka.

Soebi Gaabano-Silence

Kokon zacisnął się, by pokazać, że zachowanie to irytuje Shinrę i równie dobrze, mogła ona teraz zakończyć ten test. Ale po co? Kokon wił się, zacisnął się na gardle i płucach, a po chwili zakrył uszy i oczy egzaminującej.
- Powiedz mi coś, czego nigdy byś nikomu nie powiedziała. - Rzekł ciepły, miły głos. Jakże mylący... Ale może i prawdziwy? Może Shinra chciała tylko, by ktoś jej się zwierzył, może tylko chce, by ktoś jej się wygadał? Może tylko udaje zimną i oschłą, bo nie chce, by się do niej zbliżono...

Arge

- Nie powiem. - Powiedziała z przebiegłym uśmiechem. Oddychała płytko, lecz na razie jej to nie przeszkadzało. Jeszcze miała dużo siły i znoszenie tego nie sprawiało jej wysiłku. Przynajmniej na razie.

Soebi Gaabano-Silence

- Czemu? Ja cię słucham... - Rzekł ciepły,miły głos, który melodyjnie śpiewał w głowie Arge. - Powiedz... - Powtórzyła słodko. Głos jej brzmiał jak u niewinnego dziecka, które głodne i zmarznięte prosi o pomoc. W głowie egzaminującej postał obraz małej, ubrudzonej w ziemi dziewczynki, której wielkie czy były pełne łez, a skra jej osadzała się na odsłoniętych kościach.
- Proszę, powiedz. - Rzekł drżący z płaczu głos.

Arge

- Nie - powiedziała cicho Arge. Nie miała zamiaru się poddać, nie teraz. Nigdy. Wytrzyma, musi wytrzymać. Nie chciała powiedzieć, nie chce być wyśmiana. Potępiona... I nie zdać testu. To musiało być kolejne zadanie.